یکی از آنزیم
های ترشح شده توسط زالو در خون بیمار ، هیرودین است. هیرودین ویژگی هایی دارد که در
درمان برخی از بیماری های مغزی به کار می آید. محققان برای هیرودین خواص زیر را ذکر
کرده‌اند:
1. مهار تبدیل فیبرینوژن به فیبرین
و بالطبع مهار انعقاد خون
2. شل شدن عضلات صاف دیواره عروق
و بالطبع گشاد شدن عروق
3. افزایش و بهبود فلوی ( جریان
) خون در سیستم و اسکولر ( عروقی ) موضع
چنین ویژگی
هایی می تواند باعث درمان بخشی از بیماری های مرتبط با مغز و اعصاب باشد. دکتر .Krashenjuk A.I
پزشک هیرودوتراپیست در شهر سن پترزبورگ روسیه است که تحقیقات وسیعی در
زمینه زالو درمانی داشته است. یکی از موارد جالبی که این پزشک در ارتباط با زالو درمانی
ذکر کرده به این شرح است: "کودکی 6 ساله با سابقه CP (فلج مغزی) که مدت 5 سال توانایی راه
رفتن نداشته است ، پس از جلسات زالو درمانی بخوبی راه رفته و علائم CP در او ناپدید شده است."مغز
دانشمندان
سن پترزبورگ روسیه طی سالهای 93-97 دو نظریه‌ی زیر را درباره توانایی‌های درمانی زالو
اثبات کرده اند:
الف) بیوانرژتیک
: زالوها توانایی ایجاد ثبات در مناطق حیاتی را دارند. در آزمایشگاههای بیوفیزیک و
بیومکانیک انستیتو کورتکوف مشخص شده است افزایش پایداری انرژتیک و سازه‌های اطلاعاتی
در بافتها پس از زالو درمانی چنان است که با هیچ روش درمانی دیگری حاصل نمی‌شود.
ب) اثر نروتروفیک
: ترشحات زالو موجب تحریک رشد نرونها و نرودندریت ها و ترمیم و نوسازی آنها می‌گردد.
این کشف
می‌تواند افق روشنی برای در درمان بیماریهای لاعلاج مغزی (CNS) پارکینسون ، مولتیپل اسکلروزیس یا ام
اس ، CVA (سکته های مغزی)، ترومبوز
عروق مغز ، آلزایمر و غیره پیش رو قرار دهد .
